Bolko, Charlie i inne dęby

A więc - wiosna. Tak przynajmniej twierdzi Pewien Kos, który dziś przez pół nocy śpiewał w Pewnym Ogrodzie. I również Pewien Borsuk, który w Pewnym Parku Narodowym wykopał się ze swojej norki. Może to jeszcze nie jest to, ale i człowiekowi wystarczy, żeby wyjść z NORKI, i poczuć się TAK, albo przynajmniej TAK.

Jabłeczna (kilka wiosen temu)

W dolinach Wieprza i Bugu zakotłowało się od ptaków, przy okazji zrobiłam tam przegląd ulubionych dębów. Bo może ktoś z Was właśnie rwie się, żeby posadzić drzewo - no więc dlaczego nie dąb? Wyrośnie prawie wszędzie, i jeszcze zostanie dla praprapra...wnuków. Oto i modelowe egzemplarze.

Dęby z Jabłecznej są prawdopodobnie pozostałością łęgu

Monastyr w Jabłecznej jest jak mały klejnocik ze złota i szmaragdów. Złote są kopuły cerkwi, a szmaragdowe - rozlewiska Bugu. A na nich, z nogami w wodzie - potężne dęby. Niektóre (to może wydać się dziwne, ale nie na Wschodzie) obwieszone wotami.

Jeżeli dęby z Jabłecznej określiłam jako potężne, to nie wiem, jak opisać Bolka z Hniszowa. Imię ma po Bolesławie Chrobrym, ale jest raczej młodszy. I bardzo, bardzo zdrowy.

Próba sił :)

Wokół Bolka - przyjaciele i rodzina :)

Z nadbużańskich ciekawostek - o wiele dalej na północ, bo obok Janowa Podlaskiego rośnie sobie dębaczek posadzony przez Charliego Wattsa. Oszczędzę Wam żałosnej fotki z telefonu (dębaczka, nie perkusisty, oczywiście), a jakby co zerknijcie TUTAJ.

Trochę dalej na zachód, na górze nad Pewnym Dopływem Wieprza rozparł się dąb, który zupełnie nie boi się piorunów. Uwierzcie - wszystkie od pewnie stu lat bierze na klatę.

Dąb Który Nie Boi Się Piorunów (ostatniej jesieni)

Ten sam dąb zeszłej wiosny. Potargana fryzura świadczy o tym, że nie boi się też wichur

Nie można oczywiście zapomnieć o klasyce i dębach praojców. A jak praojce, to dęby nad Wartą i szybki skok / spływ do Wielkopolski.

W środku, nieco posunięty - Czech

Lech, Czech i Rus z Rogalina mają się jako-tako, ale jeśli kto wcześniej widział Bolka będzie raczej wstrząśnięty. Ja w każdym razie byłam - martwi mnie przede wszystkim kondycja Lecha. Dziadunio jest już nawet nie na podtrzymaniu, on dogorywa. Tym bardziej sadźmy tej wiosny nowe dąbki :)